لگدی خورد به در..در که نه..دیوار شکست…

خانه لرزید و تمام تن تب دار شکست…

سمت دیوار و در آنقدر هجوم آوردند…

عاقبت پهلوی آن مادر بیمار شکست…

توی آتش نگران بود و به خود می پیچید…

استخوانهای ضعیف تنش انگار شکست…

کاش درهای مدینه وسطش میخ نداشت…

سینه زخمی او با نوک مسمار شکست…

فضه دل خون شد و با بغض صدا زد : ثانی…

پای خود را به تن فاطمه نگذار. شکست…

چه کند با غم نامردیه این شهر .علی…

سینه اش پرشده از غصه تلمبار . شکست…

پیش  چشمش چه کتک ها که به زهرا نزدند…

هی کتک خورد و…دل حیدر کرار شکست…